โดเมเน็ค
โดเมเน็คมือไม่ถึง ในความพยายามที่จะตัดขาดอดีตในช่วงทศวรรษหลังสุดของเลส์ เบลอส์ออกไปทั้งในส่วนที่รุ่งโรจน์ที่สุดคือการได้แชมป์โลก 1998 ต่อด้วยแชมป์ยุโรป 2000 และในส่วนที่น่าผิดหวังที่สุดอันเนื่องมาจากการตกรอบแรกฟุตบอลโลก 2002 และ รอบควอเตอร์ ไฟนัลยูโร 2004 โดเมเน็คได้ลงมือผ่าตัดทีมด้วยความใจร้อน อย่างน้อยก็ในสายตาของคนเก่าๆ ด้วยความเชื่อมั่นว่าทีมสามารถรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 2006 ไปได้อย่างต่อเนื่องไม่ลำบากยากเย็นการทำทีมของโดเมเน็คจึงเป็นการสร้างทีมเพื่อยุคหลังฟุตบอลโลก 2006 ไปในตัว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองข้ามความหนักหนาของภาระหน้าที่นี้ไปหน่อย มันน่าจะยังเร็วเกินไปที่จะสร้างทีมขึ้นรอบๆ แบร์กนาร์ เมนตี้ และริโอ มาวูบ้า ซึ่งแทบไม่มีประสบการณ์ในเกมระดับอินเตอร์แล้ว อีกทั้งมันน่าจะยังเร็วเกินไปที่จะเปลี่ยนแผงหลังของทีมแบบยกชุดโดยมอบหมายให้คู่ของ เซบาสเตียง สกิลลาซี่ – กาเอล ชิเวด์ เป็นเซสเตอร์ตัวหลักตั้งแต่ต้นและมันน่าจะยังเร็วเกินไปที่จะขจัดพวกเก๋าๆ ในทีมออหมดด้วยข้ออ้าง ที่ว่านักเตะกับความล้มเหลวที่โปรตุเกส
ด้วยความแน่วแน่ในหลักการของตน โดเมเน็คเหมือนจะก้าวพลาดตั้งแต่ต้น นอกจากจะแสดงให้เห็นว่าเลส์ เบลอส์ในยุคของเขาไม่จำเป็นจะต้องมี ซีเนดีน ซีดาน ลิลิยอง ตูราม และ โคลัด มาเกเลเล่ ที่ต่างพากันอำลาทีมชาติหลังได้พบปะกับนายใหญ่ตราไก่คนใหม่แล้ว โดเมเน็คยังไม่เห็นความสำคัญของตัวเก๋าๆ หลายรายไม่ว่าจะเป็น โอลิวิเยร์ ดากูร์ โยฮัน มิกูด์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรแบร์ ปิเรส ที่ขัดแย้งกับเขาโดยตรงหลังไม่ได้รับความไว้วางใจบ่อยครั้ง นอกจากนั้น โดเมเน็คยังแสดงให้เห็นถึงความไม่อยู่ร่องกับรอยด้วยการทดลองซ้ำซากจนทีมขาดความลังเลตัว เขาเป็นกุนซือที่พิสมัยระบบ 3-5-2 อย่างยิ่ง แต่ด้วยความที่เลส์เบลอส์ไม่ได้ใช้ระบบนี้มาเป็นสิบปีอีกทั้งนักเตะในทีมก็ไม่คุ้นเคยกับระบบนี้ในชีวิตประจำวันกับทีมต้นสังกัด ที่สุดแล้วเขาจำต้องอยู่ – เทิร์นกลับมาใช้ระบบ